Çocuklarda Annelerini Severler- Ağlatan İbretlik Olay

Eşi öldükten sonra çocuklarına bakabilmek için evlerinin önündeki bahçeye mevsimlik sebzeler dikip pazarda satmaya başlamıştı Nurten hanım. Tek isteği yaşadıkları yoksul hayatı çocuklarınında yaşamamasıydı.

Bu yüzden onların okuyup meslek sahibi olmasını o kadar çok istiyordu ki. Sabahın köründe kalkıp evde kalan birkaç parça kahvaltılığı çocuklarına hazırlar, önlüklerinin ceplerine de elli kuruş yol parası, elli kuruşta öğle yemeğinde simit alabilmeleri için birer lira koyup evden çıkardı pazara gitmek için.


Bir sabah kalktığında, yine fırından yarı parasına aldığı bir bayat ekmeği kesmiş, küçük bir parça peynir ve on kadar zeytini ekmeğin yanına katık olarak koyduğunda, on yaşındaki oğlu Veysel uyanmıştı. Biran annesine baktı ve üzerinde sayısız yaması olan eteğini ve oldukça eski görünen hırkasını inceledi uzun uzun.


Annesi tam yine önlüklerine birer lira koyup kapıdan çıkacakken,
-“O paraları bize verme annecim. Kendin için biriktir. Bak eteğin ve hırkan çok eskimiş. Hem sen neden hiç kendine bir şey almıyorsun da, olanca paranı bize veriyorsun? -” dediğinde, kadın gözyaşlarını göstermek istemedi oğluna, arkasını dönüp biraz kızmış gibi yaparak,


“Hadi hadi çok konuşma, anneler çocuklarını çok severler, o yüzden her şeyin en güzelini çocukları giysin isterler. Şimdi kardeşini de uyandırıp kahvaltınızı yapın, sonra doğru okula-” demişti.
Pazar yerine gidene kadarda yolda gözyaşı dökmüştü kadın.


Çocuğu ne kadarda haklıydı. Belki üç sene olmuştu kendine yeni albiseler almayalı. Biran yamalı eteğine baktı. Sonra daha sıkı sıkı sarıldı pazara satmak için götürdüğü sebzelerine…
Ertesi gün Veysel annesinin dizlerine yapıştı erken saatte.
Yazının devamını okumak için gçrsele t.klayarak ilerleyiniz.